In het Hofweekblad en op onze website vindt u een oproep om mee te doen aan het onderzoek van de gemeente naar (gevoelens van) veiligheid. We willen graag weten hoe u denkt over de veiligheid in uw buurt, of u overlast ervaart, hoe u denkt over de politie en de gemeente waar het gaat om uw veiligheid en die van uw gemeenschap. Het is belangrijk om dat te weten en om dat ook regelmatig te blijven peilen. Het zorgen voor veiligheid is immers een kerntaak van de overheid. We moeten weten of we die goed uitvoeren of dat we nog zaken moeten aanpassen. Door zo’n onderzoek hopen we ook dat we veiligheid ook gaan zien als een taak waar we allemaal ons steentje aan kunnen en zelfs moeten bijdragen. Want er staat geen boa of wijkagent op elke hoek of bij elk evenement. Daarvoor is er nooit voldoende capaciteit. En moeten we zo’n samenleving willen? Of moeten we ook vertrouwen op elkaar en niet alleen op de overheid als het gaat om onze veiligheid? Ik hoop het laatste, zodat de wijkagenten en boa’s er kunnen zijn als het er echt om spant.
Overigens zijn de meningen over dat laatste steeds meer verdeeld. Ons gevoel van veiligheid, maar ook ons gevoel wanneer de overheid aan zet is, begint steeds sneller en vaker uiteen te lopen. Waar sommigen eisen dat de overheid alles gelijk aanpakt en oplost, geven anderen aan dat zij zelf aan zet willen zijn. Veiligheid en hoe we dat moeten bereiken heeft dus niet voor iedereen gelijke betekenis. Dat bleek ook tijdens het bezoek van minister Kaag aan Diepenheim. Feitelijk is er geen sprake geweest van een onveilige situatie, en toch voelden meerderen zich geïntimideerd en bedreigd. Feitelijk was er geen noodzaak voor de overheid om in te grijpen, en toch riepen meerderen dat dit wel had gemoeten. Terwijl ik dit schrijf, weet ik dat ook deze zinnen mogelijk weer felle reacties zullen oproepen, en toch moeten ze geschreven worden. Want het gaat om belangrijke zaken en het gesprek dat we daarover open en met respect voor elkaar moeten voeren.
Een open en respectvol gesprek over zaken die zo belangrijk zijn. Niet alleen veiligheid, maar ook over bijvoorbeeld polarisatie, over hoe wij in onze mooie kernen en buurtschappen met elkaar willen samenleven en over wat wij daarbij verwachten van de overheid, van uw gemeente. Zo’n gesprek kun je niet voeren door een vragenlijst in te vullen. Maar het kan wel een begin zijn. Weten van elkaar hoe we over zaken denken. Daarom hoop ik dat u de tijd wilt nemen om de vragenlijst in te vullen. De uitkomsten deel ik met u en ik ga daarover graag met u in gesprek.
